Αποστόλης, Νικολής

(Ψαρά 1770 – Αίγινα 1827). Ψαριανός ναύαρχος και κορυφαίος αγωνιστής του 1821. H οικογένειά του ήταν από τη Μάνη απ' όπου έφυγε μετά την ανακατάληψή της από τους Τούρκους (1715). Σε νεαρή ηλικία ακολούθησε τον Λάμπρο Κατσώνη, μετά την ήττα του οποίου κατέφυγε στη Χίο και επιδόθηκε στο εμπόριο με μεγάλη επιτυχία. Ατρόμητος ναυτικός και πλούσιος έμπορος πια, το 1818 μυήθηκε στην Οδησσό στη Φιλική Εταιρεία από τον Μανιάτη Ηλία Χρυσοσπάθη. Το 1820 εγκαταστάθηκε στα Ψαρά και από τότε αφιέρωσε τα χρήματα, τα πλοία και την πείρα του στον Αγώνα. Έτσι, με την έναρξη της Επανάστασης τα Ψαρά ήταν πάνοπλα και οι Ψαριανοί τον ανακήρυξαν ναύαρχο, αξίωμα που το διατήρησε έως τον θάνατό του. Γενναίος αλλά και εξαιρετικά σεμνός, όταν κατόρθωσε να συνενώσει τον στόλο των Ψαρών με τους στόλους της Ύδρας και των Σπετσών, τάχθηκε τρίτος μεταξύ των ισάριθμων ναυάρχων. Κυρίως πρωτοστάτησε σε επιχειρήσεις στα παράλια της Μικράς Ασίας, όπου απέκρουσε επανειλημμένα τους συγκεντρωμένους εκεί γενίτσαρους. Διακρίθηκε επίσης στη ναυμαχία του Πάπα και στο Μεσολόγγι και έφτασε μέχρι τα αλβανικά παράλια. Στον Καφηρέα το πλοίο του θαυματούργησε με κυβερνήτη τον γιο του Απόστολο Αποστόλη. Τέλος ο λόρδος Κόχραν, αρχηγός του στόλου του ελεύθερου κράτους, τον κάλεσε σε βοήθεια της Αθήνας. Ο Α., αν και ήταν άρρωστος, ξεκίνησε αλλά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού έπαθε πνευμονία και πέθανε πριν φτάσει στον Πειραιά. Και ήταν τόσο φτωχός πια o περίφημος Καπετάν Νικολής, ώστε η χήρα του δεν είχε τα χρήματα να τον θάψει.